Verschenen op 13-07-2022
"VERZWEGEN"
Journaliste Marga Oosthoek verschijnt op haar afspraak voor een interview met misdaadauteur Auke van Drunen. Ze wordt onaangenaam verrast. De auteur ligt dood in zijn woning en blijkt te zijn vermoord. Dan volgen er nog twee dodelijke slachtoffers, maar een verband lijkt er niet te bestaan. Het Hoornse rechercheteam, onder leiding van hoofdinspecteur Jillian Blom, staat voor een raadsel. Een motief voor de moord op de immens populaire schrijver is ver te zoeken, totdat rechercheur Sjoerd van Tongen besluit het onderzoek uit te breiden naar Van Drunens geboorteplaats waar hij een vrouw ontmoet die hem van aanwijzingen voorziet en met wier hulp hij het raadsel kan ontrafelen.
Fragmenten uit 'Verzwegen' :
Ze zag zijn ogen nog nooit van zo dichtbij; ogen die een mix van spijt en vastberadenheid uitdrukken. Vooral dat laatste boezemt haar angst in. Hoe vertrouwd hij haar ook is, op compassie hoeft ze waarschijnlijk niet te rekenen. Ze wil hem vragen haar te laten gaan, hem zeggen dat ze niets zal vertellen over wat ze heeft gezien. Maar alsof hij de vraag al aan zag komen, schudt hij zijn hoofd. 'Het spijt me Betty,' zegt hij zacht. 'Het moet. Ik kan niet anders. Ik kan echt niet anders...
Het is nog steeds stil op straat. Alleen het geluid van de wind is te horen.
Na twee minuten belt ze voor de derde keer, maar er gebeurt nog steeds niets.
Marga vraagt zich af wat ze moet doen. Zal ze hem bellen? Ze kijkt omhoog.
De gordijnen zijn gesloten. Ze besluit door het kleine raampje naar binnen
te kijken. Met haar neus tegen het glas gedrukt, tuurt ze de hal in.
Het duurt even voordat tot haar doordringt wat ze ziet. Verbaasd over haar
eigen kalmte pakt ze haar mobiel. De vrouw van de alarmcentrale vraagt of ze
het allemaal goed heeft gezien. 'Ja,' antwoordt Marga nog steeds kalm.
' Hij ligt op de vloer en ik zie allemaal bloed. Ik denk dat hij dood is.'
Pas dan begint ze te rillen...
Voorzichtig loopt hij naar beneden. Het schijnsel van zijn lamp glijdt spookachtig
over het zwarte basalt, tot hij het licht laat rusten op de plek waar hij de schoen meende
te zien. Alsof hij twijfelt aan zijn waarneming staart hij een poosje naar de vrouw die
onderaan de dijk ligt. De rimpelige lippen en verschrompelde huid laten weinig te
raden over. 'Afschuwelijk,' mompelt hij. 'Zo jong nog. Haar leven was amper begonnen...'
Hij staat boven in haar slaapkamer en kijkt door een kier van de gordijnen naar beneden.
In het licht van de flikkerende buitenlamp ziet hij haar vastberaden gezicht.
Van Tongen pakt zijn mobiel en geeft door dat ze in actie kunnen komen. Er was heel
wat overtuigingskracht voor nodig om de inspecteur zover te krijgen mee te willen werken
aan zijn plan om haar op heterdaad te betrappen. Pas toen ze had bekend wat er zich
in de Groene Duinen had afgespeeld en hem ervan verzekerde dat hij de stoffelijke resten
van het meisje in de bunker zou vinden, was de inspecteur om...